tel. 013 463 23 98   mobil:  784 131 788       e-mail: parafia@nspj-sanok.pl

 

 

2501389

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

1. Ustanowienie Najświętszego Sakramentu

Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina.

Pan Jezus spełniając obietnicę daną po cudzie rozmnożenia chleba, ustanowił Najświętszy Sakrament przy Ostatniej Wieczerzy, którą spożył ze Swoimi Apostołami przed Swoją męką i śmiercią. Wówczas to wziął Pan Jezus w Swoje ręce chleb, pobłogosła­wił go, a następnie łamał i podawał do pożywania Apostołom, mówiąc:

„Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: To jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane”.

Następnie wziął w ręce kielich z winem, pobłogosławił i podał Apostołom, mówiąc:

„Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: To jest bowiem kielich Krwi mo­jej, no we go i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę”.

W tej chwili, kiedy Pan Jezus wypowiedział nad chlebem i winem słowa: „To jest Ciało moje”, „To jest Krew moja”, chleb i wino zamieniły się w Jego Ciało i Krew. Z chleba i wina pozostały tylko postacie, to znaczy: kształt, smak, zapach, barwa. Tę przemianę nazywa Kościół Przeistoczeniem. Pan Jezus jest w Najświętszym Sakramencie pod postacią nawet najmniejszej cząstki chleba i wina cały obecny z duszą i ciałem, jako Bóg i człowiek. Przebywa zaś pod postaciami chleba i wina tak długo, póki te postacie nie przestaną istnieć.

Przez słowa: „To czyńcie na moją pamiątkę”, dał Pan Jezus Apostołom władzę, aby mogli przemieniać chleb i wino w Jego Ciało i Krew. Ta władza przeszła na biskupów i kapłanów. Biskupi i kapłani wykonują tę władzę, kiedy odprawiają Mszę świętą, wtedy bowiem przemieniają chleb i wino w Ciało i Krew Pana Jezusa.

Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament, aby ofiarowywać się za nas nieustannie Ojcu Swojemu we Mszy świętej, aby w Ko­munii świętej być dla nas pokarmem i aby wśród nas ciągle przebywać.

2. Msza święta

Msza święta jest to ofiara Nowego Testamentu, w której Pan Jezus pod postaciami chleba i wina ofiaruje się za nas swemu Ojcu. We Mszy świętej powtarza się ta sama ofiara, którą Pan Jezus złożył na krzyżu Ojcu Niebieskiemu za nasze grzechy. Różnica jest tylko w sposobie ofiarowania. Mianowicie: na krzyżu Pan Jezus ofiarował się w postaci człowieka w sposób krwawy, to znaczy, cierpiał i umarł; a we Mszy świętej ofiaruje się pod postaciami chleba i wina w sposób bezkrwawy, to znaczy, nie cierpi i nie umiera. Tak na krzyżu, jak i we Mszy świętej ofiaruje się sam Pan Jezus Bogu; we Mszy świętej ofiaruje się jednak przez ręce kapłanów. I tak będzie do końca świata. Podkreślił to mocno So­bór Watykański II przypominając, że Zbawiciel „ustanowił eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić ofiarę krzyża” (KL 47).

Mszę świętą składa kapłan jako ofiarę Panu Bogu w imieniu wszystkich wiernych, czyli od całego Kościoła. Składając tę ofiarę, czci Kościół Boga w sposób najdoskonalszy.

Każdy, kto należy do Kościoła może korzystać z owoców Mszy świętej i przyłączyć swoją intencję do intencji Kościoła.

Kościół poleca, aby Mszę świętą ofiarowano nie tylko za żywych, ale i za dusze w czyśćcu, bo przez tę ofiarę prędzej połączą się z Bogiem w niebie.

Mszę świętą odprawia się zawsze jako ofiarę ku chwale Boga. Jeśli jest Msza święta o Najświętszej Pannie lub o Świętych, to i wtedy odprawia się ku chwale Boga.

Msza święta składa się z dwóch części:

  1. Liturgia Słowa.
  2. Liturgia Ofiary.

Natomiast Liturgia Ofiary dzieli się na trzy części:

  1. Przygotowanie darów ofiarnych.
  2. Modlitwa eucharystyczna z Przeistoczeniem czyli Dokonanie Ofiary.
  3. Komunia, czyli Uczta Ofiarna.

MSZA ŚWIĘTA — LITURGIA SŁOWA

Pierwszą część Mszy świętej nazywamy Liturgią Słowa. W tej bowiem części Mszy świętej przemawia do wszystkich zebranych w kościele Pan Bóg słowami Pisma świętego. Czytane są najpierw wyjątki ze Starego Przymierza, Dziejów i Listów Apostolskich. Szczególne znaczenie mają słowa Chrystusa czyli Ewangelia. Stojąc słuchamy Ewangelii świętej, która opowiada nam o życiu i nauce Pana Jezusa. W niedziele i święta kapłan wyjaśnia słowo Boże w kazaniu. Na usłyszane słowo Boże ludzie odpowiadają wyznaniem wiary i modlitwą.

Modlitwa także poprzedza słuchanie słowa Bożego. Przez modlitwę i słuchanie słowa Bożego przygotowujemy się do Ofiary świętej.

MSZA ŚWIĘTA — LITURGIA OFIARY

Część I. — Przygotowanie darów ofiarnych

Pan Jezus w czasie pierwszej Mszy świętej w Wieczerniku wziął w Swoje ręce przygotowany chleb i kielich z winem i modlił się nad tymi darami, które miały stać się Ciałem i Krwią Jego.

Kapłan również przygotowuje w tej części Mszy świętej chleb i wino do złożenia ofiary, i dlatego, ta część Mszy świętej nazywa się przygotowaniem darów ofiarnych. Ten chleb i wino staną się wkrótce Ciałem i Krwią Pana Jezusa.

Kiedy kapłan składa na ołtarzu dary ofiarne, wszyscy obecni na Mszy świętej powinni przygotować się do złożenia swego osobistego daru. Tym darem może być modlitwa, przebaczenie dla bliźnich, nasze troski, potrzeby i cierpienia, a także ofiara na utrzymanie kościoła. Podczas przygotowania chleba i wina oraz procesji z darami, wierni składają dobrowolnie ofiary za ołtarzem lub na tacę.

Przeznacza się je na potrzeby miejscowego kościoła, a także na diecezję, Seminarium, Misje oraz dla biednych.

Część II. — Modlitwa eucharystyczna z Przeistoczeniem czyli Dokonanie Ofiary.

Centralną i najważniejszą częścią Mszy św. jest modlitwa eucharystyczna, w czasie której kapłan wzywa lud, aby zjednoczył się z Chrystusem w złożeniu Ofiary i dziękczynieniu.

Podczas Ostatniej Wieczerzy, Pan Jezus powiedział nad chlebem: „To jest Ciało moje”, a nad winem „To jest Krew moja”. Tymi słowami przemienił chleb i wino w Ciało i Krew swoją.

W czasie Mszy świętej kapłan w zastępstwie Pana Jezusa wypowiada te same słowa i przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Pana Jezusa. Uobecnia się ofiara krzyżowa Chrystusa, który ofiaruje się za nas i z nami.

Przemienienie chleba i wina w Ciało i Krew Pana Jezusa nazywa się Przeistoczenie lub Dokonanie Ofiary, ponieważ zmienia się istota chleba i wina, chociaż pozostają te same postacie.

Jest to najważniejsza i najświętsza chwila Mszy świętej.

Kapłan podnosi w górę Hostię świętą czyli Ciało Jezusa, potem klęka, oddaje hołd Panu Jezusowi, a następnie podnosi kielich z Krwią Jezusową. W czasie Podniesienia wszyscy obecni w koś­ciele klękają i w milczeniu oddają hołd Panu Jezusowi. Razem z Chrystusem składamy Bogu Ojcu siebie w ofierze. Jest to chwila ofiarowania. W ten sposób przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie składamy Bogu Ojcu wszechmogącemu w jedności Ducha Świętego wszelką cześć i chwałę. Uobecnia się ta sama ofiara, jaką Pan Jezus złożył na krzyżu w Wielki Piątek.

Część III — Komunia czyli Uczta Ofiarna

W czasie Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus, przemieniony chleb w Ciało swoje, a wino w Krew swoją, podał Apostołom do spożycia. W końcowej części Mszy świętej kapłan także spożywa Ciało i Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina, czyli, przyjmuje Komunię świętą. Po Komunii kapłańskiej następuje Komunia wiernych.

Tę część Mszy Św., w której kapłani i wierni przyjmują Ciało i Krew Pana Jezusa nazywamy Komunią, lub Ucztą Ofiarną. W Komunii świętej łączymy się w miłości z Jezusem i naszymi bliźnimi. Ciało Chrystusa, które przyjmujemy, zobowiązuje nas do miłości wszystkich ludzi w Jezusie Chrystusie. Na godne przyjęcie Jezusa w Komunii świętej trzeba przygotować duszę i ciało. Dusza musi znajdować się w stanie łaski uświęcającej, to znaczy, być bez grzechu ciężkiego. Jeśliby ktoś przyjął Komunię świętą ze świadomością grzechu ciężkiego, popełniłby grzech świętokradztwa. Z grzechami lekkimi można przystąpić do Komunii świętej, ale należy wzbudzić żal za te grzechy.

Ciało także trzeba przygotować na przyjęcie Jezusa. Kościół postanowił, abyśmy przed Komunią świętą wstrzymali się jedną godzinę od przyjmowania pokarmów. Wodę naturalną można pić zawsze. Wierni przyjmują Komunię świętą pod postacią chleba, a w niektórych okolicznościach, także pod postacią wina.

Jeśli ktoś nie może przyjąć Komunii świętej będąc na Mszy świętej, powinien wzbudzić żal za grzechy i pragnienie przyjęcia Pana Jezusa. Wtedy przyjmuje Komunię świętą w sposób duchowy.

3. Przechowywanie i kult Najświętszego Sakramentu

Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie przebywa w naszych kościołach. Najświętszy Sakrament przechowuje się w tabernakulum w miejscu najgodniejszym. Hostie święte umieszcza się w poświęconych naczyniach. W pobliżu tabernakulum płonie wieczna lampka. Zwraca ona naszą uwagę na miejsce, gdzie przechowy­wany jest Najświętszy Sakrament i przypomina nam o należnej mu czci. Wszyscy wierni mogą odwiedzać Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, aby mu oddać cześć, dziękować i prosić o pomoc. Pan Jezus powiedział:

„Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię” (Mt 11, 28).

Niekiedy wystawia się Najświętszy Sakrament w monstrancji, aby Go adorować. Przy końcu wystawienia udziela się błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

W Wielki Czwartek uroczyście obchodzimy pamiątkę ustanowienia Eucharystii, a w święto Bożego Ciała we wspaniałej procesji publicznie oddajemy hołd Jezusowi w Najświętszym Sakramencie.

„Niechaj będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen!”