Drodzy Internauci!
Witamy was na oficjalnej stronie
Rzymsko-Katolickiej Parafii pod wezwaniem
Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sanoku.
Intencje do Św. Jana Pawła II
(złożone do każdego 1 dnia miesiąca /nadesłane do godz. 20.00/
zostaną one umieszczone w specjalnej Księdze próśb i podziękowań, podobnie jak Księga Apelowa w Częstochowie, czy księga próśb w Sanktuarium Miłosierdzia w Krakowie. Będzie ona uroczyście wnoszona w czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu każdego 2-iego dnia miesiąca i umieszczona przy ołtarzu; w tych intencjach będzie odprawiana Msza św. a następnie przeniesiona na nabożeństwo do figury św. Jana Pawła II.
Rozum czy Wiara ?
Wspominana przez nas właśnie wizyta u Jezusa mędrców ze
Wschodu jest świetną okazją do zadania sobie pytania o
rozumność naszej wiary. Pytania ważnego, bo atakujący
nas ateizm lubi przypisywać sobie przymiot racjonalizmu,
mówiąc inaczej rozumności, który to manewr sugeruje,
jakoby wiara w istnienie i działanie w naszym życiu
istot nadprzyrodzonych była niespecjalnie rozumna.
Niektórzy wierzący dają się nabrać na ten manewr,
akceptując po cichu, ze wiara co prawda daje nam liczne
dobra, z nadzieją na wieczne szczęście na czele, ale
jest w jakimś stopniu mniej racjonalna czy mniej naukowa
od podejścia materialistycznego.
Tymczasem założenie, że naukowy światopogląd MUSI
odrzucać istnienie czy działanie istot nadprzyrodzonych
jest zwykłym oszustwem intelektualnym. Jedyne co naukowa
metoda MUSI to uczciwie, logicznie i bez uprzedzeń
wyciągać wnioski z obserwacji i szukać potwierdzenia lub
zaprzeczenia przyjętych teorii. Założenie, że istot
nadprzyrodzonych być nie może, jest całkowicie
nienaukowe, wywodzi się faktycznie z wiary. „Trudno mi
uwierzyć w to, czego nie widzę” - usłyszałem kiedyś od
kolegi ateisty. To dosyć ryzykowne stwierdzenie,
ponieważ prawie cała wiedza, jaką uznaje również mój
kolega, jest nam dostępna przez autorytet innych, a
tylko małą jej część zweryfikowaliśmy osobiście. Co
więcej, gdyby każdy wierzył tylko w to, co faktycznie
widział i mógł sprawdzić, cywilizacja w ogóle nie
mogłaby się rozwinąć. Istotne jest więc nie to, czy
doświadczyliśmy czegoś osobiście, tylko czy możemy ufać
uczciwości i metodom badawczym tych, którzy nam daną
wiedzę przekazują. Wszak w historii, również w
najnowszej historii Polski, mamy mnóstwo przykładów
utytułowanych profesorów, którzy bezczelnie kłamali w
imię głoszonej przez siebie ideologii.
Weźmy
zagadkę życia - jego rozwoju, celowości i bogactwa.
Światopogląd ateistyczny czy materialistyczny musi
zakładać, że to bogactwo jest efektem dostosowywania się
żywych organizmów do warunków poprzez mnóstwo drobnych
mutacji o całkowicie przypadkowym charakterze.
Rozumowanie takie jest dosyć słabe, jeżeli poddamy je
pod osąd matematyki. Życie jest tak nieprawdopodobnie
skomplikowane, a jego bogactwo tak zdumiewająco celowe,
że Ziemia po prostu za krótko istnieje, aby ten układ
mógł się wytworzyć na drodze przypadkowych mutacji. Poza
tym, gdyby tak było, musielibyśmy w prehistorii i nadal
obserwować olbrzymią ilość linii gatunkowych, które
zmutowały niekorzystnie i z tego powodu właśnie
wymierają. Tak najwyraźniej nie jest. Organizmy, jeżeli
ewoluują, to najczęściej jakby wiedziały, co przyniesie
im korzyść. Czyżby zatem teoria wielkiego projektu,
zakładająca, że świat, w tym życie, zostało
ZAPROJEKTOWANE nie jest przypadkiem bardziej rozumna,
niż wiara w ślepy przypadek ?
