Drodzy Internauci!
Witamy was na oficjalnej stronie
Rzymsko-Katolickiej Parafii pod wezwaniem
Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sanoku.
Intencje do Św. Jana Pawła II
(złożone do każdego 1 dnia miesiąca /nadesłane do godz. 20.00/
zostaną one umieszczone w specjalnej Księdze próśb i podziękowań, podobnie jak Księga Apelowa w Częstochowie, czy księga próśb w Sanktuarium Miłosierdzia w Krakowie. Będzie ona uroczyście wnoszona w czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu każdego 2-iego dnia miesiąca i umieszczona przy ołtarzu; w tych intencjach będzie odprawiana Msza św. a następnie przeniesiona na nabożeństwo do figury św. Jana Pawła II.
Król(ik)owie stworzenia ?
Awantura, jaka wybuchła niedawno wokół wypowiedzi
papieża Franciszka o tym, że „aby być dobrymi
katolikami, (nie) musimy być jak króliki” rzuca
ciekawe światło. Nie tyle jednak na osobę i nauczanie
papieża, co na postawę ludzi mediów, zarówno z lewej jak
i z prawej strony.
Niewielu
odbiorców tej informacji zapewne zapewniło sobie luksus
przeczytania wypowiedzi w całości. Ci, którzy to
zrobili, zauważyli, że papież mówił zarówno o
odpowiedzialności za powołane do życia potomstwo, jak i
o hojności w jego przyjmowaniu. Sens całości jest
oczywiście przeraźliwie nudny w tym znaczeniu, że
zachowuje spójność i ciągłość z nauczaniem papieży na
temat rodzicielstwa od Pawła VI co najmniej, które to
rodzicielstwo powinno być wielkoduszne i odpowiedzialne
jednocześnie. Media „postępowe” nie musiały się jednak
kłopotać treścią i sensem czegokolwiek. Od dawna nie
usiłują wszak kierować swojego przekazu do osób zdolnych
i chętnych do czytania ze zrozumieniem. Ich rola polega
przede wszystkim na tresurze, nie na wyjaśnianiu. A
trafiła się im gratka w postaci obrazowego sformułowania
papieża o królikach, które można było eksploatować do
woli.
To
przykre, ale oczywiste działanie. Bardziej martwi to,
jak zareagowali niektórzy dziennikarze uchodzący w
powszechnym mniemaniu za prawicowych, co dla większości
odbiorców jest tożsame z konserwatyzmem. Przytoczę tu
dwa przykłady redaktorów telewizji Republika, panów
Ziemkiewicza i Terlikowskiego.
Określenie intelektu papieża Franciszka
słowem obraźliwym przez Rafała Ziemkiewicza świadczy
niestety jedynie o tym ostatnim. Ziemkiewicz
rzeczywiście ma poważny problem wizerunkowy, usiłuje
bowiem uchodzić za przeciwnika lewicowości, a
jednocześnie zapewnić sobie smak oryginalności, bez
której trudno sprzedawać się w mediach. Tymczasem
rzeczywisty konserwatyzm jest do bólu nudny: ciągle
tylko Bóg, Honor, Ojczyzna, uczciwość, małżeństwo,
rodzina. Mało oryginalne, prawda ? Ziemkiewicz zatem
szuka nerwowo pomysłów: a to wychwala Balcerowicza za
jego operację wyczyszczenia Polakom walutowych
oszczędności i ugotowania ówczesnych kredytobiorców, a
to stwierdza, że Polska nie powinna była w 1939 roku
przeciwstawiać się Hitlerowi, a to wreszcie obraża
papieża, nie uzasadniając w żaden sposób użytego
sformułowania. Myślę, że powinien przyjąć wreszcie do
wiadomości, że bycie dziennikarzem prawicowym, czyli
związanym z prawością to bardzo ciężki chleb. Bo nie
można manipulować jak koledzy z konkurencji, trzeba
wszystko tłumaczyć i wyjaśniać.
Bardziej niż
wyskok pana Ziemkiewicza zasmuciła mnie jednak wypowiedź
redaktora Terlikowskiego (fronda.pl, TV Republika),
który dopytywał się, które z jego pięciorga dzieci jest
nieoptymalne zdaniem papieża, stwierdził również, że
jest dumny z tego, że jest jak królik. Interesujące,
skąd redaktor wziął tezę o „optymalności” trójki dzieci,
bowiem Franciszek tego oczywiście NIE POWIEDZIAŁ (raczej
chodziło mu o ilość dzieci, która zapewnia społeczności
przetrwanie), natomiast sformułowanie „optymalna liczba”
pojawiło się w interpretacji Gazety Wyborczej. Jest dla
mnie dość jasne, że kto czerpie natchnienie z GW,
szkodzi sobie i innym i mogę się jedynie dziwić, że
redaktor uważający się za katolickiego nie czyta papieża
w oryginale lub bezpośrednim przekładzie lecz w
„postępowym” komentarzu. Ale mamy tu jeszcze
poważniejszy problem. Panie redaktorze - z całym
szacunkiem, ani Pan, ani ja z naszą piątką dzieci do
pięt nie dorastamy królikom. Króliki bowiem, (wiem z
doświadczenia, sam je hodowałem w dzieciństwie) miewają
więcej dzieci po jednym współżyciu niż każdy z nas jak
dotąd. A jajeczkowanie, podobnie jak u kotów, następuje
u nich na skutek zbliżenia płciowego. W przeciwieństwie
do tych sympatycznych zwierzątek domowych człowiek
otrzymał od Boga rozum, aby swoją płodność mógł
rozeznać, i odpowiedzialność, aby swoimi działaniami
właściwie kierował. Broniąc zatem rzekomo
wielodzietności z pozycji „królika” ośmiesza Pan
odpowiedzialnych chrześcijańskich rodziców. Używając
konkretnego języka musimy pamiętać o kodach kulturowych
z takim językiem związanych. Króliki robią to, co muszą,
my ludzie mamy trudniej, bo nasze czyny są zawsze
efektem wyboru, jakiego dokonujemy. A tylko rodziny
które przyjmują nowe życie wielkodusznie i
odpowiedzialnie zarazem, mogą kogokolwiek innego
zachęcić do hojności w tej kwestii. Oraz przy okazji
zakwestionować bzdurny argument lewicy, że katolicy mają
dużo dzieci „bo nie potrafią się zabezpieczać”.
Zresztą papież, mimo że już w czasie
swojej wypowiedzi przepraszał za „kolokwialne”
sformułowanie widząc zamęt, jaki za pomocą frazy o
królikach media spowodowały w głowach licznych osób,
tłumaczył się później z tej wypowiedzi. Podkreślił, że
to niesprawiedliwość ekonomiczna, a nie wielkość rodzin,
jest głównym powodem biedy. Interesujące w tym
kontekście są niedawno opublikowane badania organizacji
Oxfam, z których wynika, że połowa światowego bogactwa
skupiona jest w rękach jednego procenta ludzi i że
rozwarstwienie między bogatymi a biednymi wciąż się
pogłębia. Szczególnie interesujące, że większość tych
giga-bogaczy zamieszkuje kraje podające się za
demokratyczne, co może sugerować politycznie niepoprawny
wniosek, że zachodnia demokracja bardziej niż
jakakolwiek monarchia dawnych dni jest doskonałym polem
dla rozprzestrzeniania się grzechów głównych, w
szczególności pychy i chciwości. Ale to już temat na
osobny artykuł …
Piotr Jungiewicz
